Sevgili Nur,
İnsanların hayatında önemli dönemler olur, bu dönemlerde insanlar bir değişim sürecine girerler. Bambaşka bir insan olmaya giden yolda adımlar atar, bedenine, ruhuna, varoluşuna ağır gelen, uymayan, onu baskılayan yükleri üzerinden atarak yol almaya başlarlar. Önemli bir dönemeç. Hem keyifli hem de sancılı çünkü zor ve cesaret isteyen bir şey. Ve ben hayatımdaki bu dönemeçlerden birine sayende girdim. Şu anda olduğum insan olmamda payın büyük. Kendimi, inandığım şeyleri sorgulamamda ve bu hayatta kendim için bambaşka kapılar açmamda yardımcı oldun, bana bu cesareti verdin ve hatta aslında elimden tuttun denebilir. Şu an fiziksel olarak bambaşka yerlerde olsak da bu geçmiş, aramızda bir bağ oluşmasına neden oldu. Belki son dönemlerde neler yaşıyoruz, nasılız bilmiyoruz, nasıl süreçlerden geçtiğimizden haberdar değiliz ama tekrar yüzyüze gelme fırsatımız olduğunda o bağın oluşmasını sağlayan samimiyetle yine hasret gidereceğimize eminim. Yıllar önce de olsa ilettiğin Sisifos’un selamını da cebime koyarak yaşadığım bu zor ve umutsuz kaldığım zamanları küçük mutluluklarla ve tesadüflere kendi çapımda anlamlar yükleyerek biraz olsun aşmaya ve umut etmeye çalışıyorum. Mesela bu mektup çağrısını bana yolladığın gün aslında benim doğum günümdü 🙂 Arkadaşlığın ve arkadaşlığa emek verme ve minnet etmenin göstergesinin illa doğum gününü ezbere bilmek olduğuna inanmam, zaten uzun zaman oldu dediğim gibi görüşmüyoruz ama bu tesadüf kulağıma bir şeyler fısıldıyor. Beni mutlu eden ve beni iyi hissettiren şeyler… Kafamda seni hayatımda önemli bir yere koyduğum anılarımızı canlandırıyor. Benim büyüdüğüme şahit oldun aslında. Ve bu şahitlik, asıl toplumu oluşturduğu söylenilen kan bağına bağlı akrabalıkla açıklanacak bir şey değil ve bu yüzden benim gözümde çok daha kıymetli. Ayrıca biricik ve kendine has dinamiği olan bir hadise. O sebeple de benim için çok özel ve özel kalmaya devam edecek. Hayatımda değişimin, dönüşümün hep baki kaldığına inanırım, hâlâ bir şeylerimi değiştirmeye çalışıyor, bazı yönlerimin değişimine tanık olmaktan son derece memnun oluyorum. Ailemin yanından ayrıldığımdan beri değişmeyi koymuştum kafama. Ve bu fitili ateşlememde bana destek oldun, sen resmen benim suç ortağımsın 🙂 hayatımda bıraktığın iz ve -hani derler ya ilk aşklar unutulmaz diye- ilk suç ortakları unutulmaz. Sana “Nur abla” diye seslenmeye çok alıştım, bunu kırmak için bu mektupta seni sadece adınla, “Nur” diye çağırıyorum ve bu mektubu kendi seçtiğim isimle imzalıyorum.
Hayatımdaki izine ve suç ortaklığına şükranla, umut erdem